αλλ’ ο γυμναστικός, αφ’ ών είπον ολίγον έμπροσθεν ορμώμενος, ει και νύν πρώτον είη θεώμενος ήντιναούν ενέργειαν, ουκ αγνοήσει την δύναμιν αυτής, οίον αυτίκα των ορχηστών αι σύντονοι κινήσεις, εν αίς άλλονται μέγιστα, και περιδινούνται στρεφόμενοι τάχιστα, και οκλάσαντες εξανίστανται, και προσσύρoυσι, και διασχίζουν επί πλείστον τα σκέλη και απλώς ειπείν εν αις οξύτατα κινούνται, λεπτόν και μυώδες και σκληρόν και πυκνόν έτι τε σύντονον αποτελούσι το σώμα, κατά δε τα εκλύτους τε και βραδείας και μαλακάς κινήσεις ου μόνον ουκ αν γένοιτο το σώμα τοιούτον, οίον είρηται νυν, αλλ ει και φύσει μυώδες τε και σύντονον υπάρχει, την εναντίον αμείψει διάθεσιν. Κλαύδιου Γαληνού Απαντα.

Tomus VI. Lipsiae, prostat in officina libraria Car. Cnoblochii, 1823. Λόγος Β. σελ.1 55. 

Galen: De tuenda sanitate VI 155 K.

Veluti statim saltantium vegeti motus, in quibus nimirum quam maxime saliunt, ac celerrimè circumacti vertuntur,& genu priùspositomoxemicantj&crura tum attrahunt,tum B maxime diuaricant,& summatim,ín quibus ocyfsimè mouentur,gracile,mufculofum,duram,compactû,prx- tereà,vegetum corpus reddunt.